Участниками соревнований стали четыре команды: Минская СДЮШОР «Динамо», Молодечненская ДЮСШ №4, а также две команды из Сморгони – воспитанники Владимира Беницевича (2007 г. р.) и воспитанники Владимира Гаврилкевича (2008 г. р.) 

Безоговорочным победителем турнира стала команда нашего города 2007 г. р., которая одержала победы во всех матчах. 

Серебро досталось также ребятам из Сморгони – 2008 г. р. 

На третьем месте - команда столичной СДЮШОР «Динамо». Лучшим игроком турнира признан Роман Антохин, лучшим бомбардиром стал Егор Пирожков (оба воспитанники Владимира Беницевича). Звание лучшего нападающего завоевал Артем Герасим (тренер Владимир Гаврилкевич).

Сергей ЮРЕВИЧ.

На этот раз матч завершился со счетом 3:7 в пользу гостей.

Таким образом, в этом чемпионате наша команда поборется за места с 4-го по 8-е.

Сергей ЮРЕВИЧ.

На пьедестале почета Вероника ТАРАСОВА (крайняя слева).

В составе команды Гродненской области выступала воспитанница тренера Сморгонской ДЮСШ профсоюзов Дмитрия Жука Вероника Тарасова. В первый день соревнований в беге на 1500 м с препятствиями сморгонская спортсменка заняла 2-е место.

Сергей ЮРЕВИЧ.

Фото предоставлено Сморгонской ДЮСШ профсоюзов.

Команда нашего района, которую представляли спортсмены - учащиеся Сморгонской  ДЮСШ профсоюзов, из 16 команд заняла на этих соревнованиях 3-е место.

Дважды на верхнюю ступеньку пьедестала поднималась Виктория Лебедь, выступавшая в прыжках с разбега и тройном прыжке.

Виктория Лебедь.

Даниил Савицкий стал победителем в беге на 1000 м и серебряным призером на дистанции 600 м.

Анастасия Жизневская заняла 2-е место в многоборье. Бронзовую медаль первенства в беге на 60 м завоевал Егор Мончак.

Валерия Глинская выиграла золото в беге на дистанции 300 м. Также эта спортсменка заняла 2-е место в беге на 60 м.

Сергей ЮРЕВИЧ.

Фото предоставлено Сморгонской ДЮСШ профсоюзов.

Ребята отправились в увлекательное путешествие по всему учреждению на поезде «Экспресс-здоровья».

Заглянув в кабинет директора, они получили много полезных советов о здоровом образе жизни.

Далее их экспресс посетил медицинский блок. Кроме всего уже знакомого детишки узнали, как выглядит кислородная маска и для чего она используется.

Проезжая мимо кабинета службы СППС ребята узнали, как сохранить психологическое здоровье и улучшить настроение.

В конце следования экспресса ребят ждала полоса препятствий, которую они преодолели с легкостью, пребывая в прекрасном настроении и заряжая зарядом бодрости всех вокруг.

В конце следованиях их ждали витаминизированные подарки.

Тамара АНТОНОВА, руководитель физического воспитания ГУО «Учебно-педагогический комплекс Сморгонский ясли-сад – начальная школа».

Фото автора. 

www.shliah.by

После первого тайма наша команда проигрывала 1:0. Но уже во второй половине встречи благодаря голам Сергея Бондаренко, Владимира Козко, Эдуарда Чудновского и Алексея Клачкевича игроки «Сморгони» праздновали победу – 1:4.

Отметим, что в составе ФК «Сморгонь» в этом матче были задействованы воспитанники Сморгонской ДЮСШ Матвей Кажарнович, Руслан Иванчук, Евгений Высоцкий, Алексей Клачкевич и Дмитрий Лапко.

Следующий матч ФК «Сморгонь» проведет 3 марта в Гродно в футбольном манеже. Соперником нашей команды станет ФК «Лида». Начало матча в 11.30.

Сергей ЮРЕВИЧ.

У апошнююсуботу зімы ў сядзібе Агінскага прайшлалітаратурна-гістарычная гасцёўня пад  назвай “Амелія, старэйшая дачка М. К. Агінскага”. Хочацца адзначыць, што гэта чарговая гасцёўня з цыкла пад агульнай назвай “Карані і крона”. У 2017 годзе прайшлі гасцеўні, прысвечаныя бацькам Міхала Клеафаса, лагічным завяршэннем якіх была паездка супрацоўнікаў музея, прадстаўнікоў мясцовага дабрачыннага фонда “Паўночныя Афіны Міхала Клеафаса Агінскага”, грамадскай арганізацыі “Сяльчанка” па мясцінах, звязаных з юнацтвам і дзяцінствам М.К. Агінскага ў Польшчы. 2018 год будзе прысвечаны дзецям славутага кампазітара.

І на першай гасцёўні ў гэтым годзе  гаворка ішла пра першародную дачку Міхала Клеафаса і яго другой жонкі Марыі, Амелію. Некаторыя могуць заўважыць, чаму менавіта пра яе, а не пра старэйшых сыноў ад першага шлюбу. Супрацоўнікі музея  абавязкова будуць успамінаць пра іх у наступных гасцёўнях, але ж у гісторыяграфіі , прысвечанай асобе М.К. Агінскага, ўвага звяртаецца на шчыльную сувязь кампазітара менавіта з дачкой Амеліяй, якая пераняла бацькаў талент і здольнасць да музыкі.

Гасцёўня была раздзелена на чатыры лагічныя часткі. Першая-прысвячалася  дзяцінству князёўны Амеліі. І зрабіць яе яскравай і запамінальнай дапамагла невялькая тэатралізацыя з удзелам таленавітых дзяцей: ролю Амеліі бліскуча выканала Мілана Кенько, а ролю яе зводнага брата Тадэвуша – Ксенія Батура. У выкананні дзяцей гучала музыка, вершы, напісаныя самой Амеліяй, на сцэну выйшлі нават англійская гувернантка, нянька і слуга Амеліі (менавіта такі двор мела маленькая князёўна). Гэтая сцэна дапамагла прадэманстраваць тую атмасферу дабрыні, любові, творчасці, якая панавала пад час дзяцінства Амеліі ў Залессі.

Супрацоўнікі музея расказвалі пра незвычайныя здольнасці юнай Амеліі да навук, музыкі, малявання, паэзіі і г.д.

Наступныя часткі былі прысвечаны Амеліі-жонцы і маці.  Арганізатары гасцёўні пастараліся раскрыць вобраз старэйшай дачкі Агінскага ўсебаковаі расказаць пра самыя асноўныя этапы жыцця і творчасці Амеліі Агінскай.

На сваіх мерапрыемствах супрацоўнікі музея заўсёды стараюцца прапанаваць для наведвальнікаў нешта новае і цікавае, на гэты раз прапанавалі пагуляць ў любімую гульню Амеліі “бурымэ”, сэнс якой заключаецца ў складанні вершаў на зададзеную рыфму. І госці бліскуча справіліся з заданнем – паэтычныя радкі атрымаліся яскравымі і запамінальнымі.

Не абыходзіцца ні адно мерапрыемства ў сядзібе без канцэрта. Асаблівы музычны настрой  стварылі выдатныя музыканты трыа камернай музыкі “Унісон”, у выкананні якіх гучалі творы М. К. Агінскага, В. Казлоўскага і канешне Амеліі Агінскай.

www.shliah.by

Касцёл Святога Міхала Арханёла ў слаўным горадзе Смаргонь, што на Гродзеншчыне, не заўжды насіў гэта імя, таксама як і не заўжды быў касцёлам: у розныя часы тут размяшчаліся склад, магазін, выставачная зала... Але аб усім па чарзе.

Святыня была ўзведзена з камянёў на месцы былога драўлянага пратэстанцкага храма больш за 4 стагоддзі таму. Па адной з версiй, гэта магло быць зроблена ў 1552-1553 гг. па загаду Юрыя Зяновіча, па іншай – у 1611-1612 гг., яго сынам Крыштафам Зяновічам. Апошні варыянт лічыцца найбольш дакладным, бо звесткі аб гэтым захаваліся ў дакументах рознага часу. Напрыклад, ксёндз Ян Курчэўскі ў сваім нарысе 1907 года «Каталіцкі касцёл у Смаргоні» пісаў: «У 1611 годзе Крытаф Юр’евіч Зяновіч, ваявода брэсцкі, кальвініст, заснаваў у Смаргоні, над прудам, каменны кальвінскі збор». Сапраўды, першапачаткова ён будаваўся як кальвінскі, аб чым сведчыць форма пабудовы, але ў 1621 г., дзякуючы Сафіі Зяновіч, дачцы Крыштафа Зяновіча, якая была каталічкай, будынак збору быў перададзены пад касцёл і асвячоны ў гонар Святой Тройцы. Так храм пераўтварыўся ў Траецкі касцёл, які ў 1655 г. быў моцна пашкоджаны войскамі рускага цара Аляксея Міхайлавіча, які стварыў сабе падчас дарогі ў Вільню штаб-кватэру на Смаргоншчыне. Праца па яго аднаўленні, якую прыхаджане вялі сваімі сіламі і за асабістыя сродкі, цягнулася некалькі гадоў. Падчас гэтага працэсу храм набыў абараняльныя элементы: манументальную прыземістую вежу, з якой адкрываецца доступ да асноўнай пабудовы, і маленькую вежу з паўкруглымі вузкімі вокнамі-байніцамі. У інвентары Смаргоні ёсць такі запіс за 1689 год: «… па гэтай вуліцы (Дворнай) на вуглу з боку пруда ў дарогі знаходзіцца каменны касцёл Святой Тройцы з купалам, званарняй і могілкамі, абнесенымі сцяной з камянёў».

У 1858 г. будынак быў дапрацаваны: усталявалі агароджу вакол касцёла, якая захавалася да нашага часу, зладзілі вароты і ўпрыгожылі фрэскамі купал. Апісанне выгляду храма ў тыя часы стварыў Уладзіслаў Сыракомля: «Касцёл размешчаны над прыгожым прудам каля сядзібы памешчыкаў. Над ім высока ў неба ўзносіцца купалападобная вежа з казырком, на якой быў новы гадзіннік. Два круглых збудавання побач з галоўнай вежай робяць будынак падобным да ваеннага ўмацавання». Але панавалі там каталіцкія вернікі нядоўга: ужо ў 1866 г. (і аж да 1921 г.) касцёл быў перададзены праваслаўным. У гэты час ён ізноў перабудоўваецца: ліквідуецца касцёльнае аздабленне, забельваюцца фрэскі, усталёўваецца шатровы дах з макаўкай у рускім стылі – і перайменоўваецца ў Міхайлаўскую царкву.

Падчас Першай сусветнай вайны царква пацярпела, была часткова разбурана, і ў перыяд з 1921 па 1926 гады аднаўлялася ўжо як каталіцкі храм, купал якога распісаў вядомы беларускі мастак Пётр Сергіевіч. Але зноўку лёс павярнуўся так, што прыхаджане былі вымушаны пакінуць сцены святыні: у 1947 г. яе зачыняюць камуністычныя ўлады, а праз некаторы час прыстасоўваюць пад склады і краму. У 1970 г. па ініцыятыве мясцовай улады і Міністэрства культуры БССР будынак канчаткова і масштабна рэстаўруецца архітэктарамі Віктарам Сахно, Сяргеем Друшчыцам і Пятром Седляром і пасля аднаўлення аддаецца пад выставачную залу, дзе праходзілі музейныя экспазіцыі і выстаўляліся працы мясцовых мастакоў. У 1990 г. касцёл быў вернуты прыхаджанам і ў прасторнай зале храма зноў загучала малітва да Бога.

Сёння каталіцкая святыня Смаргоні носіць імя святога Міхала Арханёла і беражліва захоўвае памяць аб сваіх заснавальніках: пад касцёлам ёсць склеп, дзе пахаваны некалькі пакаленняў княскага роду Зяновічаў. Салеўіянскі араторый, што заснаваны пры касцёле, збірае цікаўных дзяцей і моладзь, якія ідуць па жыцці з верай. Там праходзяць катэхезы – заняцці па рэлігіі, ладзяцца вечарыны, спатканні, гульні, арганізуюцца паездкі да святынь і пілігрымкі, адным словам, жыццё б'е ключом. 

Дарэчы, гісторыя араторыя таксама вельмі цікавая. Напрыканцы 80-х гг. мінулага стагоддзя ў Смаргонь прыехаў ксёндз Генрых Куляшэвіч, салезіянін. З яго з’яўленнем у горадзе пачалося распаўсюджванне веры сярод дзяцей і падлеткаў, але адзіным у той час месцам, дзе магла збірацца каталіцкая моладзь, быў падвал у касцёле. Менавіта там і пачаў квітнець салезіянскі араторый, які пазней стаў называцца Хрысціянскім адукацыйным цэнтрам імя Святога Яна Боско. У 1996 г. з мэтай паляпшэння ўмоў яднання каталіцкай моладзі парафіі быў перададзены новы будынак – цалкам адноўлены па праэкце Аляксандра Базевіча будынак дзіцячага кафэ «Казка», якое ў свой час было пабудавана на месцы былога раённага Дома культуры. Ён жа, у сваю чаргу, быў пабудаваны на ахвяраванні прыхаджан з цэглы, якая засталася ад разбуранага у годы Першай сусветнай вайны... так-так, касцёла тады яшчэ Святой Тройцы ў горадзе Смаргонь! Кажуць, там і дагэтуль захавалася некалькі цаглінак з даваенных часоў. 5 верасня 2004 г. адбылося адкрыццё новага моладзевага цэнтра – больш камфортнага, дзе ёсць усе ўмовы для стварэння сапраўднай вялікай каталіцкай сям'і, бо людзі, якія прыходзяць туды, заўжды кажуць, што адчуваюць сябе адным цэлым. Так араторый знайшоў сваё месца побач з сапраўднай каталіцкай святыняй. 

Сёння касцёл імя Св. Міхала Арханёла ў Смаргоні – не толькі цэнтр духоўнага і культурнага развіцця гараджан, але і выбітны помнік архітэктуры эпохі Адраджэння, які ўяўляе сабой цікавасць з пункту гледжання пабудовы. Яго адметнасці: калісьці шматпавярховая, цяпер толькі двухузроўневая вежа, якая служыла абарончым элементам; замацаваныя ў сцены па асабліваму акустычнаму прынцыпу шматлікія нішы-галаснікі; сферычны купал, высока навісаючы над галоўнай залай; распісаны фрэскамі, пад якімі рэшты іншых фрэскаў хаваюць адбітак мінулага. Храм унесены ў Дзяржаўны спіс гісторыка-культурных каштоўнасцей Беларусі як аб'ект рэспубліканскага значэння, аб чым сведчыць шыльда, усталяваная перад уваходам. Гісторыя касцёла хавае ў сабе яшчэ шмат таямніц, пакідае пытанні, выклікае зацікаўленасць і жаданне ўвайсці ў храм, каб душа напоўнілася радасцю, што нясе ў сабе вера.

Касцёл Святога Міхала Арханёла.  (Фота з архива "СШ").

Вераніка ПУПКЕВІЧ, студэнтка 4 курса Інстытута журналістыкі БДУ.

www.shliah.by